Jak limerykować?

Forma i treść

1. Limeryk ma ścisłe wymogi formalne:
  1. Pięć wersów, rymujących się AABBA
  2. Wersy o tym samym rymie mają po tyle samo sylab.
  3. Wersy o rymie A mogą mieć inną liczbę sylab niż te o rymie B.
2. Limeryk ma ścisłe wymogi treściowe:
  1. W pierwszym wersie pojawia się bohater, rzeczownik żywotny.
  2. Na ostatnim miejscu pierwszego wersu jest toponim.
Poza tym, limeryk może być frywolny, ale wyrafinowany, ambitny. Nie powinien być dosadny czy wulgarny. 
Warto starać się pisać krótko, to znaczy z małą liczbą sylab.

Jak sprostać? Technika

Wiele publikowanych limeryków nie spełnia punktów 2a i 2b. Są to więc tylko utwory limeryzujące.    Należy przeto szczerze skupić się na wymyśleniu bohatera i miejsca w wersie pierwszym. Toponim limeryczny zwykle (najprościej) podaje skąd pochodzi bohater albo gdzie się znajduje. Lepiej zatem, gdy toponim ściślej wiąże się z miejscem akcji i rozpoczyna w ten sposób ciekawą fabułę, np.:

    Gdyby car dociągnął kolej do Czeladzi...
    Żyd musial przenocować w mieście Islamabad...
    Abdullah był dumny, gdy osiadł w Diksonie...
    Raz Chińczyk na wycieczce zwiedzał góry Peru... 
    Ibrahim uliczką w Bagdadzie...
    Gdy się Ania żegnała z Tanzanią...

I dalej konsekwentnie, w sposób związany z początkiem, opowiedzieć treść.

Moje techniki


  1. Przypominam sobie lub tworzę zabawne fabuły. Np. że pewien sepleniący starzec wspomaga się gruszką gumową, by lepiej wymawiać zgłoskę S. W tym celu nosi tę gruszkę stale w kieszeni. Albo choć początek fabuły, jak ten, iż zawijając w kalkę kopiową drugie śniadanie, będzie się miało fioletowe zęby. Sięgam też po autentyczne anegdoty z życia znajomych i własnego oraz po stare dowcipy. 
  2. Niezależnie poszukiwać toponimów, które w mianowniku lub w przypadkach zależnych tworzą rym z jakimś innym słowem. Mając taki rym, np. miasteczko Sokal  wokal, szukamy trzeciego rymu, tutaj: lokal. Sprawdzamy, czy na kanwie tych trzech słów można oprzeć fabułę limeryku. Do jej uzupełnienia mamy do dyspozycji jeszcze dwa wersy: trzeci i czwarty, które układamy według potrzeb. Jeśli nie ma trzeciego rymu, to można spróbować zastosować dwa znalezione rymy w wersie 3. i 4., a limeryk zacząć od czegoś innego.
  3. Tu dylemat: czy wolno kraść same rymy od innych autorów?
  4. Niezależnie, stale należy poszukiwać do zastosowania: homonimów, homofonów, a także w ogóle rzadkich dziwacznych rymów. 
  5. Limeryczne łamacze języka to kolejne wyzwanie. Warto zbierać trudne do wymówienia połączenia wyrazowe. 
  6. Częściowo ułożone limeryki zapisywać na później, do dokończenia. Pomysły notować od razu, bo do wieczora ulecą z pamięci.  
  7. Limeryk słaby też zapisać, by później ulepszyć. 
  8. Inspirują też limeryki obcojęzyczne, można próbować tłumaczyć. 

Lepiej nie

Czego się wystrzegać? Unikam rymów wielokrotnie już wykorzystanych przez innych autorów limeryków, np. 
Chodzież – młodzież – odzież
z Pucka – (nie)ludzka – płucka,
Kartuzy – rajtuzy.

Unikam bardzo mało znanych toponimów, a więc wiosek, małych miejscowości, a także obiektów za granicą, o których nikt nigdy nie słyszał poza geografami i Google-street-viewerami. 

Większość powyższych zasad choć raz złamałem. Bo czyż nie należało utrwalić np. nazwę drużyny piłkarskiej Wymakracz Długosiodło?

Nie warto pisać limeryków tylko mając komplet rymów, a grzesząc brakiem pomysłowej treści. Taki limeryk nie jest absurdalny, lecz robi się abstrakcyjny, gdyż nie opowiada o niczym. Porównanie z malarstwem abstrakcyjnym jest uzasadnione. 

Lepiej nie stosować tytułów limeryków. A już naprawdę trzeba opierać się pokusie wyjaśniania i komentowania ich treści. 

Moje triki

Czasami przenoszę część toponimu z końca pierwszego wersu do wersu drugiego, np.:

    Raz pewna klacz pod Ustro-
    niem miała w stajni lustro.

Aby sobie poradzić z trudnym rymem do toponimu, można też dzielić inne wersy, np.:
    
    Pewien Arab zwiedzał Synaj
    I przekonał się, że psy naj-

Stosuję też do rymu samotne spółgłoski na końcu wersu, np.:
    
    Królewiec – Ewie C.
    Inwektyw – insekty w

Szukam też rymów istniejących tylko w piśmie. Jest to zuchwałość, np.:
    
    Krzyś z Zielonej Góry | sypał dużo curry.
    Kot ze stanu Utah | załatwiał się w butach.

Wymóg 2a można obejść, nie obchodząc, na kilka sposobów. Np. użyć nazwy ulicy czy parku:
    
    W Parku Kościuszki w miasteczku Karpacz...

Bardzo obiecujące są np. Sylwester, Nagroda Nobla, prawo Newtona, epoka Gierka. 

Toponimami są też rzeki, planety, kraje, kontynenty, oceany, Krakowskie Planty — nie zapominajmy o tym. 

Rymy wewnętrzne, średniówka oraz zabawa słowem — to kolejne środki warte wykorzystania, obecne u najlepszych autorów. 

W poszukiwaniu rymów bardzo przydaje się filtrowanie Urzędowego spisu miejscowości w Polsce. Dodatkowo, określa on poprawną formę dopełniacza od nazwy miejscowości.  

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz